مشکلات در ایران

بر حسب صبر و تعصب تا به امروز سکوت کردم (حتی در روزهایی که در اوج آمادگی و بنا به سلیقه فنی ! نیمکت نشین بودم صحبتی نکردم تا آرامش تیم و مجموعه استقلال برهم نخورد) و برای اثبات خویش تلاش و مبارزه کردم اما امروز وقتی می شنوم که آقایان عامل ناکامی تیم را تشویق فرهاد مجیدی توسط هواداران خونگرم استقلال می دانند برایم تاسف آور است.

منظور مجیدی از «آقایان» دقیقا امیر قلعه‌نویی سرمربی استقلال بود که بارها از تشویق شدن فرهاد در استادیوم آزادی گلایه کرده بود و این کار هواداران استقلال را باعث ازبین رفتن تمرکز بازیکنان داخل زمین شده بود.

حالا فرهاد مجیدی دوباره قصد دارد به استادیوم آزادی برود و از نزدیک بازی هم‌تیمی‌های سابقش را برابر ملوان انزلی ببیند؛ آن هم درست در مقطعی که استقلال 3 باخت پیاپی داده و کادر فنی این تیم به شدت تحت فشار منتقدین و مخالفان قرار دارد و البته شاگردان قلعه‌نویی هم نیاز مبرمی به 3 امتیاز این بازی دارند.

فرهاد حتما به عواقب حضورش در استادیوم آزادی فکر کرده است. پیش‌بینی این که جو استادیوم آزادی در صورت حضور فرهاد مجیدی به چه شکلی در خواهد آمد اصلا سخت نیست. او حتما از سوی عاشقان سینه چاکش و همینطور مخالفان قلعه‌نویی، بی‌امان تشویق خواهد شد و ایجاد دودستگی در میان هوادارانی که بی‌شک تعدادشان از تمام بازی‌های این فصل آبی‌پوشان بیشتر خواهد بود، چیزی نیست که سرمربی استقلال خواهان آن باشد. این وضعیت دقیقا مشابه همان وضعیتی خواهد بود که به گفته مجیدی باعث اولین خداحافظی او در 7 مهر 1391 از فوتبال شد و اگر نتیجه بازی مقابل ملوان مطابق میل و انتظار سرمربی این تیم نباشد، باید منتظر طعنه‌ها و احتمالا حملات قلعه‌نویی به این اقدام مجیدی باشیم